Cabo Verde

Hallo allemaal, hele fijne feestdagen toegewenst.

Dinsdag 18 december 2012

Om 03.00 uur bij pa die ons naar schiphol heeft gebracht. Op schiphol kwamen we Nilda tegen die met hetzelfde vliegtuig om 06.30 uur vertrok. 6 uur later (lokale tijd 10.30 uur) landden we op Sal.

We konden op het vliegveld gewoon pinnen met onze Maestro kaart, tevens een telefoonkaart gekocht voor 2 euro. Het zou inclusief internet zijn, maar op het vliegveld kregen we met geen mogelijkheid de kaart werkend. Volgens de verkoopster ivm een storing. Nilda moest 6 uur wachten op de volgende vlucht naar Sao Vicente en werd opgehaald door een tante van haar toekomstige man Edson.

Wij moesten nog 4 uur wachten op onze vlucht naar Boa Vista. We raakten aan de praat met een kaapverdiaan die in Rotterdam woont en in Hoogvliet op de Gadering werkt, die vertelde ons dat de vrouw naast hem 5 dagen moest wachten voor haar aansluitende vlucht die door het reisbureau blijkbaar niet goed geregeld was, want ze was in de veronderstelling dat ze dezelfde dag verder zou vliegen (het zal je maar gebeuren).

Verder zagen we nog een stel engelsen die hun terugvlucht naar Birmingham bijna misliepen, omdat de incheckbalie niet bemand was en er nergens informatie te verkrijgen was. Het is hier 29 graden met een koele bries, dus niet te warm. Onze vlucht naar Boa Vista duurde 25 min. Voor 6 euro hebben we een taxi genomen naar Sal Rei. Daar kwamen we aan bij pensão Bom Sossego (pension). Waar we een kamer kregen voor 27 euro inclusief ontbijt.

We spraken daar een duitser, die al een week op Boa Vista is, maar geen vlucht naar een ander eiland kan boeken in verband met de drukte door de feestdagen. Hetzelfde gold ook voor de française die in de kamer naast ons slaapt. Midden op een plein stond een restaurantje, waar we heerlijk buiten een zalig visgerecht hebben gegeten. Vroeg naar bed gegaan, want we waren doodmoe.



Woensdag 19 december 2012

Tijdens het ontbijt met een amerikaan gesproken (Alvin). Die had ook problemen naar een ander eiland te gaan. Wij hebben bij de toeristeninformatie een eilandtoer geboekt. We hebben de tip van ons buurmeisje opgevolgd om via het strand naar Rabil te lopen, we schatten een km of 12.

Na een hele tijd lopen langs het strand kwamen we een gigantisch groot ressort tegen, wat van een afstand leek op een arabisch stad. Op het strand liepen alle mensen met een gekleurd armbandje om (all inclusive). We zijn verder langs het strand gaan lopen in de richting van naar wat wij dachten dat het een stadje was. Onderweg onder een laaghangend struikgewas in de schaduw wat uitgerust, waar een poltieman zat te turen door een verrekijker.

Eenmaal aangekomen bij het stadje zagen we 2 restaurants. We kozen voor de wat sjiekere en vroegen om de menukaart. We wilden net wat bestellen toen het personeel vroeg waar ons bandje was. En inderdaad op de menukaart stonden ook geen prijzen. Ze waren verbaasd dat we het hele eind van Sal Rei naar hun waren komen lopen, want ook dit bleek een gigantisch groot ressort te zijn.

We konden niets kopen, maar we mochten van hun wat te drinken nemen. De gambiaanse beveiligingsman die in Gambia als politieman heeft gewerkt heeft op ons verzoek ons door het labyrinth van het ressort begeleid en ons de richting aangegeven om verder landinwaarts naar het plaatsje Rabil te lopen. Het was 17.00 uur toen we in Rabil waren en om 18.00 uur zou het donker worden.

Daar we nog 2 uur lopen voor de boeg hadden om weer in Sal Rei te komen, zijn we maar niet een restaurant ingeschoten en onze terugweg direct vervolgd. We liepen langs de landingsbaan van het vliegveld toen er een pick-up wagen aan kwam rijden. Dus Eric steekt zijn duim omhoog en de man (Landim da Luz Fortes, van oorsprong van Santo Antão) stopt voor ons. Daar hij geen engels kon hebben we met gebrekkig spaans en handen en voeten duidelijk kunnn maken dat we graag naar Sal Rei wilden meeliften en zo geschiedde.

Tijdens de rit kwam het “geprek” op muziek en Eric mocht zijn usb-stick met muziek in zijn autoradio stoppen en de man raakte enthousiast vanwege de dominicaanse, braziliaanse en cubaanse muziek die erop stond. We spraken af dat we de muziek op de usb-stickjes zouden uitwisselen aan elkaar.

Dus in Sal Rei aangekomen zijn we met zijn drieën bij hetzelfde restaurantje als gisteren wat gaan eten en drinken, terwijl we met de notebook de muziek (en films) onderling uitgewisseld hebben. Waarschijnlijk hebben we een uurtje of twee gezellig met z'n drieën doorgebracht. Landim blijkt van beroep taxichauffeur te zijn. Zijnvrouw werkt in amerika in het ziekenhus en komt pas februari terug naar kaapverdië. Een zeer nette jongeman van 26 jaar die ons bij het afscheid vroeg wat hij moest betalen voor het eten. Terwijl wij notabene dankzij hem niet twee uur hoefde te lopen waaronder 1 uur in het donker.


Donderdag 20 december 2012

Bij het ontbijt om 08.00 uur lag er een briefje van Alvin dat hij toch maar niet meeging met de excursie, omdat hij gehoord had dat er toch niets te zien valt. We zijn met 2 kleine open 4 wiel aangedreven autootjes op excursie gegaan.

De gids reed voor en wij tweën reden er achteraan. Het leukst vonden we het rijden over de zandduinen en een toevallige ontmoeting met een stel vissers die net met hun boot van zee kwamen, waar Eric mee heeft geholpen de boot verder het strand op te duwen en hun vangst heben kunnen bewonderen.

Echt interessante dingen hebben we inderdaad niet gezien, maar we vonden het wel een leuke ervaring. In ieder geval beter dan 4 uur liggen bakken in de zon. Nog even naar een internetcafe geweest om de vlucht voor morgen te checken.

Tijdens het wandelen vroeg er een taxichauffeur of we taxi een nodig hadden. Waarop Eric zei: “ja, morgen om 11.00uur en wat kost de rit naar het vliegveld”. De chauffeur zei; 500 escudos. En dat was een prima prijs, dus voor de volgende dag afgesproken., dat hij ons om 11.00 uur bij het pensao op kon halen om ons naar het vliegveld te brengen voor de vlucht naar Santiago (Praia).


Vrijdag 21 december 2012

We zijn gaan wandelen naar het postkantoor om postzegels te kopen, maar net zoals eergisteren, waren ze er vandaag ook niet. Eergisteren zeiden ze dat ze morgen weer postzegels zouden hebben. En vandaag zeiden ze over twee uur.

Van het postkantoor richting het pensao, zag de taxichauffeur ons lopen en pikte ons gelijk op en bracht ons naar het pensao, waarna we naar het vliegtuig werden gebracht en de vlucht naar Santiago.

Aangekomen in Praia (hoofstad van Kaapverdië) hebben we geprobeerd om de boot naar Fogo te nemen, maar dit is echter niet gelukt, omdat de boten volgeboekt waren ivm de feestdagen.

We hebben een hotel (van 40 euro per nacht) gevonden op het plateau van Praia aan een groot plein. Het is wel knap dat we het wel gevonden hebben, want er stond alleen een straatnaam in de Lonely Planet en aan de buitenkant was er niets te zien van dat er een hotel zou zijn. We dachten eerlijk gezegd dat we een advocatenkantoor binnen zouden stappen, want dat stond aangegeven.

Gelijk maar voor 6 dagen geboekt en betaald. Aan het eind van de middag zagen we een optreden voor de kinderen met o.a. een zwarte kerstman met witte baard (het zag er niet uit). Maar de kinderen wilden allemaal een handje van hem. Na het douchen in ons hotel, stond de halve kamer blank.

Eric heeft met een handdoek de hele boel weer droog weten te krijgen. Eric is uitgegaan bij Guintal de Musica. Daar was live-muziek, maar er werd niet gedanst in dat restaurant. Daarna heeft hij een taxi genomen naar discotheek Cristal. Discotheek Blue diamond was gesloten.

In Cockpit is hij niet geweest, omdat ze daar o.a. house draaien en dat waren alle dansgelegenheden in de hoofdstad van Cabo Verde. En volgens de Lonely Planet zijn er ook weinig restaurants. Cristal was een klein discotheekje met heel weinig bezoekers. Eric had het geluk om te kunnen dansen met Melly, maar hij vermoed dat Melly heel andere bedoelingen had dan alleen maar dansen.


Zaterdag 22 december 2012

Vanmorgen hebben we gevraagd of we een andere kamer konden krijgen, omdat de douchekop niet opgehangen kon worden + dat het onmogelijk is om te douchen zonder dat het water vanuit de douche de slaapkamer in loopt + de stortbak van het toilet blijft continu doorlopen.

De andere kamer gaf eigenlijk hetzelfde probleem. Dus we hadden een mooi excuus om ons geld terug te vragen, zodat we niet in Praia hoefden te blijven en andere plaatsen op Santiago zouden kunnen gaan verkennen. We hebben een aluguer (minibus) naar Cidade Velha genomen (er worden zoveel mogelijk passagiers in het busje gepropt).

Dus na een half uurtje stijf op elkaar te hebben gezeten samen met de bagage van de passagiers, waaronder een bos suikkerriet, zijn we uitgestapt bij een pensao (vraagprijs 45 euro per nacht, maar 40 euro afgesproken) in Ceidade Velha (de oude hoofstad van Cabo Verde).

In dit dorpje zijn de volgende bezienswaardigheden: een restant van een kerk en een gerestaureerd fort. De man van de toeristeninformatie liet zijn restaurant voor wat het was om ons hoogstpersoonlijk nog twee andere bezienswaardigheden te laten zien. Dit was een (gesloten) kerkje en het plaatselijke museumpje.

Beiden niet echt de moeite waard, maar het feit dat de man zo enthousiast over zijn land en de historie is, maakte het voor ons toch de moeite waard. De plaatselijke kerk had een optreden geregeld met alle kinderen in de hoofdrol. Er werd gezongen, gedanst en spelletjes gespeeld. Dit was voor ons ook weer een bezienswaardigheid.


Zondag 23 december 2012

Na het ontbijt een tijdje aan de kant van de weg moeten wachten op de minibus naar Praia. Terwijl wij aan het wachten waren heeft Eric gebeld naar hotel Holanda (met elke avond live muziek volgens de Lonely Planet).

Dus Eric vraagt in het spaans of er iemand hem te woord kan staan in het engels. Waarop de man (Réré) in het nederlands vraagt of Eric ook nederlands kan spreken (niet omdat Eric zijn talen zo slecht kon, maar de man herkende de naam Eric als een nederlandse naam).

Réré vertelde dat het hotel niet meer bestaat, maar omdat wij nederlanders zijn mogen we komen logeren. Want officieel mag hij geen gasten meer ontvangen. Maar daar hij, naar wij later vernomen, weduwnaar is van een nederlanse vrouw met wie hij het hotel (35 euro per nacht) runde kan hij natuurlijk nog steeds familiebezoek en dergelijke krijgen, nietwaar?

Praia bestaat uit een hoog gelegen gedeelte (plato) en een laag gedeelte (Sucupira). De eerste nacht in Praia hebben we op plato geslapen. Nu zitten we in een ander gedeelte van Praia (Prainha). We hebben onze koffers in het hotel achtergelaten en zijn lopend naar Sucupira Market gegaan, want van daaruit vertrekken de aluguers naar allerlei bestemmingen.

Wij kwamen bij Sucupira Market twee mensen uit Schiedam tegen (Erik en Ellis) die onderweg waren naar Tarrafal. Wij zijn met één van hen naar Pedra Badejo gegaan. Pedra Badejo is een klein vissersdorpje. Het strand bestaat uit zwart zand wat er niet uitnodigend uitziet, maar waar je wel gewoon op kunt liggen, zonder dat het ook zwart afgeeft.

We zijn gaan liggen in de schaduw van een vissersbootje wat op het strand lag. We heben er gepicknicked en Eric heeft wat gezwommen. Ondertussen konden we kijken naar de spelende kinderen en de vissers die hun schepen aan het onderhouden waren.

De boot die wij als parasol gebruikten had aan de andere kant 2 gaten in de romp. Het was een houten boot met een 1 mm dun laagje polyester er overheen. De eigenaar vertelde dat hij dat wel kon repareren en terwijl wij daar lagen zijn ze begonnen met de reparatie.

Later kwam er een dronken man met ons praten en zover we konden begrijpen wilde hij een vis klaarmaken voor ons of zo iets en liep naar een andere boot toe, waar hij ruzie kreeg met een visser die hem te lijf wilde gaan en met een steen in zijn hand dreigde hem de kop in te slaan.

Op een gegeven moment lagen ze beiden op de grond en de eigenaar van de boot waar wij naast lagen liep op ze af met een stuk plastic in zijn hand en sloeg ze daarmee allebei op de billen. Blijkbaar genoot de man meer respect van de andere mannen, want deze deden niets terug en luisterden naar wat hij zei.

De dronken man probeerde nog wat tegen te stribbelen, maar kreeg nog wat tikken op zijn billen totdat hij ging zitten op het strand zoals de man had gezegd. Even later zijn wij door het dorpje gaan lopen en zagen we dat de mensen het absoluut niet breed hadden.

Eric heeft nog even voor wat vertier gezorgd door met wat mannen te gaan dansen in de plaatselijke kroeg. We zijn het dorpje uitgelopen en hebben een aluguer terug naar Praia genomen. 's Avonds op advies van Réré met de taxi naar het Plato gegaan daar lopen veel te gevaarlijk is. We hebben daar gegeten bij een restaurant (Avis) met live muziek.

Na het eten heeft de eigenaar van Avis onze taxichauffeur (Manuel) gebeld en die heeft ons naar het hotel teruggebracht waar Joyce is gaan slapen en Eric direct door naar de discotheek Cristal is gegaan.

Dit keer heeft Eric de hele avond alleen gedanst, ondanks dat er twee meiden toenadering zochten. Ook was er een grote vent die zei dat Eric goed kon dansen en deze man wilde Eric omhelzen.

Normaal gesproken is dit heel gebruikelijk alleen de man wilde niet loslaten en maakte obscene bewegingen. Afijn, het was weer zover, sjans met een man. Niets aan de hand, gewoon vriendelijk wegduwen en laten merken dat de interesse niet wederzijds is.

Op het moment dat Eric de disco verliet stonden er bij de uitgang toevallig 2 politie-agenten waarvan er één zo vriendelijk was om Manuel te bellen die Eric weer terug naar het hotel heeft gebracht.


Maandag 24 december 2012

Per aluguer naar Tarrafal gereden. Daar namen we een pensao (Lanchonete Mira Mar, Anna Garcia é filhos) voor 2700 escudos oftewel 27 euro. Op het strand kwamen we Erik en Ellis weer tegen waar we even mee gepraat hebben en voor het diner hebben afgesproken.

Er was een enorme branding, de golven waren wel 3 meter hoog. Eric vroeg aan een man of het gevaarlijk was om te zwemmen. De man liet zijn verwondingen zien. Je zag diverse bebloede schrammen op zijn armen en benen die hij had opgelopen door de stenen waar hij langs was geschuurd.

Eric kon het niet laten en moest en zou het water ingaan. Met waterschoenen aan is hij te water gegaan en vond het prachtig om de kracht van het water te ervaren. Helaas stond hij per ongeluk op een zeeëgeltje waarvan één naald door het rubber in zijn voet kwam (gelukkig niet al te diep, die we even later met een naald konden verwijderen).

's Avonds gezellig gedineerd met Erik en Ellis die dus ook een boot hebben en regelmatig op het Brielse meer vertoeven. We hebben gegevens uitgewisseld en afgesproken om van de zomer elkaar te ontmoeten op het meer.


Dinsdag 25 december 2012

Vanmorgen met volle bepakking een buitenwijk ingelopen. De mensen hielden koeien, varkens, geiten en kippen die op de straat liepen. De huizen waren allemaal grijs en onafgemaakt.Het zag er triest en armoedig uit.

De chauffeur van de aluguer vroeg 60 euro om terug naar Praia te gaan. Dat was leuk geprobeerd, maar honderd meter verder konden we instappen voor een tientje bij dezelfde aluguer. Onderweg werd muziek (forro) van Eric's usb-stickje gedraaid. Ondertussen kon Eric de muziek van de chauffeur kopiëren.

Groetjes Joyce & Eric

Recente Reisverslagen:

06 Januari 2013

Cabo Verde 5

05 Januari 2013

Cabo Verde 4

02 Januari 2013

Cabo Verde 3 (Sao Vicente)

28 December 2012

Sao Vicente

25 December 2012

Cabo Verde